Aanstaande vrijdag organiseert AKKU als feestelijke opening van het nieuwe collegejaar een lezing over de geschiedenis van AKKU en de studentenbeweging. János Betkó – beleidsadviseur, vrijzinnige opiniemaker, historicus maar bovenal AKKU-alumnus – neemt ons mee terug door de roerige jaren van het vakbondswerk in Nijmegen.
Roerige jaren waren het toen AKKU in 1980 werd opgericht. De universiteiten hadden in de jaren daarvoor een enorme groei doorgemaakt. Maar de introductie van de ‘gewone mens’ op de campus Heyendael ging niet zonder slag of stoot. De old-boys die voorheen de dienst uitmaakten, konden slecht omgaan met deze nieuwe generatie studenten. De juiste omstandigheden dus voor wrijving en geknetter. De jaren ’80 werden gekenmerkt door gewaagde protesten. Een voorbeeld zie je hierboven, waar leden van AKKU een muur hebben gemetseld voor de ingang van het Erasmusgebouw.
Dat de universiteit moest democratiseren was duidelijk. Maar de weg daarnaartoe was lang en is nog steeds niet afgerond. Tegenwoordig hebben studentenpartijen inspraak en aardig wat rechten in de medezeggenschap. Ook AKKUraatd doet sinds 2002 jaarlijks mee aan de verkiezingen voor de studentenraad, die sinds 1997 gehouden worden. Voor die tijd was er sprake van een ander systeem, waarbij studenten en docenten samen zeggenschap hadden over het reilen en zeilen van de universiteiten. Samen, maar niet gezamenlijk, want zoals de schets laat zien had het koppige hooglerarenkorps nooit zoveel zin om studenten aan het woord te laten.
In de jaren na de eeuwwisseling verandert de aard van het studentenprotest weer. Het gevaar komt vanaf dan uit andere hoek. In de jaren ’90 kwam langzaamaan het neoliberalisme overwaaien uit het bedrijfsleven.
Gelukkig is er AKKU, dat na al die jaren nog altijd strijdbaar verzet voert tegen de desastreuze plannen van snode ministers.
Na 2002 (Balkenende I) is dit marktdenken definitief de heersende ideologie geworden waarmee verschillende rechtse kabinetten het onderwijs bedreigen. De overheid wil onderwijs in dienst stellen van de grote bedrijven en studenten zo veel mogelijk zelf laten opdraaien voor de kosten. “Kennis, kunde, kassa” is het motto.
Gelukkig is er AKKU, dat na al die jaren nog altijd strijdbaar verzet voert tegen de desastreuze plannen van snode ministers, en voortdurend initiatieven ontwikkelt om de universiteit beter, mooier, goedkoper, toegankelijker en bereikbaarder te maken.
Dit was een klein inkijkje in de geschiedenis van AKKU. Ben je benieuwd wat wij de afgelopen 40 jaar nog meer hebben uitgespookt? Of wil je de meest sappige verhalen horen die we niet op onze website publiceren? Kom dan aanstaande vrijdag 19:00-22:00 naar de lezing van János Betkó, in ons nieuwe kantoor in onze oude vertrouwde Ondergang.